Ιερώνυμος Βοναπάρτης

(Jérome Bonaparte, 1784 – 1860). Βασιλιάς της Βεστφαλίας (1807-13). Ήταν μικρότερος αδελφός του Ναπολέοντα Α’. Κατετάγη το 1800 στο γαλλικό πολεμικό ναυτικό και πήρε μέρος σε πολλές επιχειρήσεις, όπως αυτή στον Άγιο Δομίνικο. Το 1803, ενώ ήταν διοικητής των Αντιλλών, εγκατέλειψε το αξίωμά του και εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί παντρεύτηκε την Ελίζα Πάτερσον, κόρη πλούσιου εμπόρου της Βαλτιμόρης. Ο γάμος αυτός, που έγινε χωρίς τη συγκατάθεση της μητέρας του, ακυρώθηκε με την επέμβαση του Ναπολέοντα. Ο Ι. υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη σύζυγό του και να επιστρέψει στο ναυτικό (1805). Έπειτα από δύο χρόνια έγινε βασιλιάς της Βεστφαλίας και παντρεύτηκε την πριγκίπισσα Αικατερίνη της Βυρτεμβέργης. Ήταν ανίκανος και επιπόλαιος, προκαλώντας την οργή του Ναπολέοντα. Στη διάρκεια του πολέμου των Εκατό Ημερών πήρε μέρος στην εκστρατεία του Βελγίου ως αρχηγός μεραρχίας. Πολέμησε επίσης στη μάχη του Βατερλό, όπου τραυματίστηκε. Μετά την ήττα εγκαταστάθηκε στην Τεργέστη και αργότερα στη Φλωρεντία. Το 1848 επέστρεψε στο Παρίσι και διετέλεσε διαδοχικά διοικητής των Απομάχων (1848), στρατάρχης της Γαλλίας (1850) και πρόεδρος της Γερουσίας (1852). Από τον πρώτο γάμο του είχε έναν γιο, τον Ιερώνυμο. Από τον δεύτερο απέκτησε δύο γιους, τον Ιερώνυμο Ναπολέοντα Κάρολο και τον Ναπολέοντα, καθώς και μία κόρη, τη Ματθίλδη.